Rodzice nie zawsze zdają sobie sprawę, że harmonijny rozwój dziecka jest podstawą jego sukcesu szkolnego. Wybitnemu rozwojowi intelektualnemu nie zawsze towarzyszy pełna dojrzałość emocjonalno-społeczna. Aby dziecko 6-letnie mogło z rocznym wyprzedzeniem rozpocząć naukę szkolną, to musi:
- posiadać zdolność rozumienia podstawowych pojęć abstrakcyjnych /kształtu, wielkości, kierunku, odległości, czasu i liczby/,
- formułować dłuższe wypowiedzi słowne i opowiadać zachowując logiczną całość,
- koncentrować się przez dłuższą chwilę, wykazywać uwagę bardziej trwałą i celową niż u przeciętnego 6-latka,
- wykazywać dobrą sprawność ruchową, zwłaszcza manualną,
- współdziałać w grupie rówieśniczej i podporządkowywać się regułom zabawy i poleceniom dorosłych,
- opanować emocje,
- przejawiać niezbędne minimum poczucia obowiązku i duże zainteresowanie nauką.
Najczęstsze błędy popełniane przez rodziców:
- pobudzanie rozwoju umysłowego, a nie zwracanie uwagi na rozwój emocjonalno-społeczny,
- brak krytycyzmu zachowania dziecka,
- zaspokojenie własnych ambicji,
- nadopiekuńczość sprawiająca opóźnienie samodzielności życiowej dziecka.
Aby posłać dziecko 6-letnie do klasy I należy uzyskać opinię Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej potwierdzającą przyśpieszony rozwój dziecka. Dziecko musi być skierowane na badania pedagogiczne i psychologiczne. Rodzice wcześniej udają się z dzieckiem do lekarza rodzinnego, który stwierdza czy rozwój fizyczny jest prawidłowy oraz czy nie ma przeciwwskazań ze strony zdrowotnej do przyśpieszenia obowiązku szkolnego. Zaświadczenie stwierdzające, że rozwój nie jest w normie dyskwalifikuje dziecko do przyśpieszonego podjęcia nauki szkolnej.
Na czym polega badanie dziecka w poradni?
Najogólniej mówiąc na ocenie myślenia, pamięci, uwagi, mowy, spostrzegawczości wzrokowej i słuchowej, sprawności ruchowej /zwłaszcza manualnej/ oraz dojrzałości emocjonalno-społecznej dziecka. Podstawą do wydania pozytywnej opinii jest stwierdzenie przyspieszonego i w miarę harmonijnego rozwoju dziecka w zakresie trzech sfer: umysłowej, ruchowej i emocjonalno-społecznej. A konkretnie, gdy dziecko wykazuje cechy rozwojowe charakterystyczne dla prawidłowo rozwiniętego siedmiolatka.
Należy pamiętać, że o sukcesach dziecka decyduje bardziej jego dojrzałość emocjonalno-społeczna niż wybitne uzdolnienia intelektualne. Dzieci obdarzone świetnym myśleniem niekoniecznie muszą być silne emocjonalnie. Wybitnym uzdolnieniom umysłowym towarzyszyć może zbyt duża wrażliwość /np. artyści/, dlatego tak trudno jest dobrze kierować ich losem. Podejmując decyzję zespół badający kieruje się dobrem dziecka. Najważniejszy jest przecież jego harmonijny rozwój. Negatywna decyzja nie powinna martwić rodziców. Można rozwijać talent dziecka posyłając je na lekcje tańca, plastyki, rytmiki czy nauki języka obcego. Pamiętając równocześnie , że nie można przeciążać swojej pociechy dodatkowymi zajęciami.
Literatura:
1. Kocham i wychowuję – Wojciech Brejnak, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna Adam, Warszawa, 1993
2. Dziecięca matematyka – Edyta Gruszczyk-Kolczyńska, Ewa Zielińska, WSiP, Warszawa, 1997.
Opracowała Marzena zapadka