Naukę połykania dzieli się na trzy etapy. Są to:
I. Unoszenie języka do podniebienia
II. Połykanie śliny
III. Spożywanie płynów
I. Unoszenie języka do podniebienia
- ● Uczenie dziecka unoszenia języka z pozycji poziomej do podniebienia w okolicę siekaczy tzw. pionizacja języka.
- ● Uwrażliwienie na prawidłową pozycję spoczynkową języka (język na podniebieniu, wargi zwarte).
- ● Pokazywanie na sobie prawidłowego ułożenia języka.
- ● Dotykanie końca języka i części przyzębnej podniebienia jakimś przedmiotem lub palcem dla ułatwienia trafienia nim we właściwe miejsce.
- ● Wymowa słów z głoska „l”, jak: lala, Lila, liliput.
Kiedy dziecko umie już trafić językiem w okolice podniebienia tuż nad zębami siecznymi górnymi przechodzimy się do następnego etapu nauki.
II. Połykanie śliny
Etap ten polega na uczeniu połykania śliny z końcem języka ukierunkowanym do podniebienia. Trudność polega na utrzymaniu języka przez cały czas w kontakcie z podniebieniem a nie tylko w jego fazie początkowej.
Połykanie z językiem uniesionym do podniebienia i bez towarzyszącego napięcia warg jest dowodem opanowania przez ćwiczącego tego etapu i pozwala na przejście do dalszej nauki.
III. Spożywanie płynów
Trzeci etap to zastosowanie wyuczonej techniki połykania do spożywania płynów. O prawidłowym przebiegu tej czynności można się przekonać obserwując zachowanie warg. Brak grymasu warg jest objawem prawidłowego przebiegu aktu połykania. Dla utrwalenia poprawnego stereotypu połykowego ćwiczenia picia płynów należy powtarzać kilkakrotnie w ciągu dnia.
Niezależnie od kontynuowania ćwiczeń połykania, powinno się przypominać dziecku o układaniu języka na podniebieniu, szczególnie przed każdym posiłkiem. Ma to na celu skojarzenie ułożenia języka podczas ćwiczeń z czynnością połykania płynów i pokarmów stałych.
Na podstawie „Wybranych zagadnień ortodontycznych dla logopedów” Bohdana Mackiewicza
opracowała Teresa Podkowińska